Ea possunt paria non esse.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. An potest, inquit ille, quicquam esse suavius quam nihil dolere? Bona autem corporis huic sunt, quod posterius posui, similiora. Sin te auctoritas commovebat, nobisne omnibus et Platoni ipsi nescio quem illum anteponebas? Sint ista Graecorum; Quid enim possumus hoc agere divinius? Quid igitur dubitamus in tota eius natura quaerere quid sit effectum? Duo Reges: constructio interrete. Potius inflammat, ut coercendi magis quam dedocendi esse videantur. Quae animi affectio suum cuique tribuens atque hanc, quam dico. Is ita vivebat, ut nulla tam exquisita posset inveniri voluptas, qua non abundaret. Est tamen ea secundum naturam multoque nos ad se expetendam magis hortatur quam superiora omnia.

Hoc est non dividere, sed frangere.
Sine ea igitur iucunde negat posse se vivere?
Ab hoc autem quaedam non melius quam veteres, quaedam omnino relicta.
Sin laboramus, quis est, qui alienae modum statuat industriae?

Epicurus autem cum in prima commendatione voluptatem dixisset, si eam, quam Aristippus, idem tenere debuit ultimum bonorum, quod ille;

Equidem etiam Epicurum, in physicis quidem, Democriteum puto. Scio enim esse quosdam, qui quavis lingua philosophari possint; Idcirco enim non desideraret, quia, quod dolore caret, id in voluptate est. Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio. Nullus est igitur cuiusquam dies natalis. Quare ad ea primum, si videtur; Aliter enim explicari, quod quaeritur, non potest.

Quae enim constituta sunt prima naturae, ad ea si voluptas
accesserit, unum aliquod accesserit commodum corporis neque
eam constitutionem summi boni, quae est proposta, mutaverit.

Quod quoniam in quo sit magna dissensio est, Carneadea nobis
adhibenda divisio est, qua noster Antiochus libenter uti
solet.

Ut placet, inquit, etsi enim illud erat aptius, aequum cuique concedere.
Hos contra singulos dici est melius.
Ergo in eadem voluptate eum, qui alteri misceat mulsum ipse non sitiens, et eum, qui illud sitiens bibat?
Num igitur eum postea censes anxio animo aut sollicito fuisse?

Nunc dicam de voluptate, nihil scilicet novi, ea tamen, quae te ipsum probaturum esse confidam. Fortemne possumus dicere eundem illum Torquatum? Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est. Neminem videbis ita laudatum, ut artifex callidus comparandarum voluptatum diceretur. At, illa, ut vobis placet, partem quandam tuetur, reliquam deserit. Negat esse eam, inquit, propter se expetendam.

Bork: Nam si propter voluptatem, quae est ista laus, quae possit e macello peti?
At coluit ipse amicitias.: Ita enim vivunt quidam, ut eorum vita refellatur oratio.
Venit ad extremum;: Et non ex maxima parte de tota iudicabis?
Bork: Ut nemo dubitet, eorum omnia officia quo spectare, quid sequi, quid fugere debeant?
Bork: Quae quo sunt excelsiores, eo dant clariora indicia naturae.